Rasy psów towarzyszących

Rasy psów towarzyszących to psy, które zostały wyhodowane przede wszystkim z myślą o byciu towarzyszem człowieka, zapewniając mu radość, bliskość i lojalność. Te psy często mają łagodne usposobienie, są przyjazne i nadają się do życia w mieszkaniu.

Oto kilka popularnych ras psów towarzyszących:

1. Cavalier King Charles Spaniel – mały, elegancki pies o łagodnym usposobieniu. Jest bardzo przywiązany do swoich opiekunów, uwielbia być blisko ludzi i jest doskonałym psem rodzinnym.

2. Pudel miniaturowy i toy – inteligentny, energiczny pies, który uwielbia towarzystwo ludzi. Pudel jest również łatwy do wyszkolenia, a jego sierść nie linieje, co może być korzystne dla alergików.

3. Shih Tzu – mały pies o długiej sierści, który cieszy się dużą popularnością jako pies towarzyszący. Jest przyjacielski, łatwy w utrzymaniu i lubi spędzać czas w gronie rodziny.

4. Bichon Frisé – radosny, towarzyski pies o miękkiej, kręconej sierści. Lubi towarzystwo innych psów i dzieci, a jego temperament sprawia, że jest doskonałym towarzyszem.

5. Mops – niewielki pies o przyjaznym charakterze. Mopsy są znane ze swojego poczucia humoru, uwielbiają towarzystwo ludzi i często tworzą silne więzi z właścicielami.

6. Chihuahua – mały, ale pełen energii pies, który chętnie towarzyszy swojemu opiekunowi wszędzie. Jest lojalny, inteligentny, ale może być również dość odważny mimo swojego rozmiaru.

7. Yorkshire Terrier – mały pies o długiej sierści, który jest bardzo czujny i energiczny. Choć mały, jest odważny i pełen temperamentu. To pies, który z łatwością tworzy silną więź z opiekunem.

8. Maltańczyk – mały, uroczy pies o białej sierści, który uwielbia towarzystwo ludzi i innych psów. Maltańczyki są przyjacielskie, aktywne i bardzo łatwe w pielęgnacji.

9. Havanese – przyjazny, inteligentny pies, który dobrze czuje się w towarzystwie ludzi i innych zwierząt. Jego sierść jest długa, ale miękka i łatwa w pielęgnacji.

10. Papillon – mały pies o charakterystycznych, dużych uszach przypominających skrzydła motyla. Jest bardzo aktywny, inteligentny i uwielbia interakcje z ludźmi.

Psy towarzyszące są idealnymi towarzyszami dla osób, które szukają lojalnych, przyjacielskich psów, które dobrze czują się w bliskiej relacji z człowiekiem. Często te rasy dobrze nadają się do życia w mieszkaniach, a ich temperament sprawia, że są doskonałymi psami rodzinnymi.

Jak dbać o psy towarzyszące ?

Pies towarzyszący, tak jak każdy inny pies, wymaga odpowiedniej opieki, aby cieszyć się zdrowiem i długim życiem. Chociaż psy towarzyszące mogą mieć różne potrzeby w zależności od rasy, istnieje kilka podstawowych zasad, które pomagają dbać o te psy:

1. Dieta i odżywianie

• Zrównoważona dieta: Podstawą zdrowia psa jest odpowiednia dieta, dostosowana do wieku, wielkości, poziomu aktywności i stanu zdrowia. Warto zainwestować w wysokiej jakości karmy, które zawierają odpowiednie proporcje białka, tłuszczów, węglowodanów oraz witamin i minerałów.
• Woda: Zapewnij psu stały dostęp do świeżej wody, ponieważ odpowiednie nawodnienie jest kluczowe dla jego zdrowia.
• Porcje: Ustal odpowiednią ilość jedzenia, aby uniknąć otyłości, która jest szczególnie częsta u psów towarzyszących z racji ich mniejszej aktywności fizycznej.

2. Aktywność fizyczna i umysłowa

• Regularne spacery: Psy towarzyszące, mimo że są mniejsze i mniej wymagające pod względem aktywności fizycznej, nadal potrzebują codziennych spacerów, aby utrzymać formę, zdrowie serca i dobre samopoczucie.
• Zabawy: Wiele ras towarzyszących, jak np. pudle, uwielbia zabawy umysłowe, takie jak nauka nowych sztuczek czy zabawy z interaktywnymi zabawkami. Regularna stymulacja umysłowa pomoże uniknąć nudy i związanych z nią problemów behawioralnych.

3. Pielęgnacja sierści

• Sierść: W zależności od rasy, psy towarzyszące mogą mieć różne potrzeby pielęgnacyjne. Rasy o długiej sierści, takie jak shih tzu, maltanczyk czy yorkshire terrier, wymagają regularnego czesania (kilka razy w tygodniu lub codziennie), aby zapobiec splątaniu sierści i usunąć martwe włosy.
• Kąpiele: Psy towarzyszące, szczególnie te z długą sierścią, mogą wymagać kąpieli co kilka tygodni. Pamiętaj jednak, aby nie kąpać psa zbyt często, ponieważ może to prowadzić do przesuszenia skóry.
• Strzyżenie i przycinanie pazurów: Czesanie, strzyżenie i regularne przycinanie pazurów to elementy pielęgnacji, które warto wykonywać co kilka tygodni, aby utrzymać psa w dobrej kondycji.

4. Zdrowie i profilaktyka

• Regularne wizyty u weterynarza: Psy towarzyszące wymagają regularnych wizyt u weterynarza, aby przeprowadzać szczepienia, odrobaczanie oraz kontrolę stanu zdrowia. Regularne badania pomogą wykryć ewentualne problemy zdrowotne we wczesnym etapie.
• Ochrona przed pasożytami: Używaj odpowiednich środków przeciwpchelnego i przeciwkleszczowego, zwłaszcza w cieplejszych miesiącach.
• Zęby i higiena jamy ustnej: Wiele ras psów towarzyszących ma tendencję do problemów z zębami, dlatego warto regularnie czyścić psu zęby specjalną pastą i szczoteczką, aby zapobiec chorobom dziąseł i zębów.

5. Społeczność i interakcje

• Kontakt z ludźmi: Psy towarzyszące uwielbiają towarzystwo swoich opiekunów, dlatego ważne jest, aby spędzać z nimi jak najwięcej czasu. Są to psy, które tworzą silne więzi z ludźmi, więc nie powinny być pozostawiane same na długie godziny.
• Kontakt z innymi psami: Wiele psów towarzyszących jest również towarzyskich w stosunku do innych psów. Regularne interakcje z innymi psami mogą pomóc utrzymać ich radosny nastrój i poprawić ich rozwój społeczny.

6. Szkolenie

• Podstawowe komendy: Choć psy towarzyszące są często małe i łagodne, nadal wymagają podstawowego szkolenia, aby były dobrze zachowane w towarzystwie ludzi i innych zwierząt. Warto nauczyć psa podstawowych komend, takich jak "siad", "zostań" czy "chodź", aby zapewnić bezpieczeństwo i ułatwić codzienne życie.
• Zachowanie: Trening i pozytywne wzmocnienie pomogą uniknąć problemów behawioralnych, takich jak nadmierne szczekanie, niszczenie rzeczy czy lęk separacyjny.

7. Opieka emocjonalna

• Spędzaj czas z psem: Psy towarzyszące szczególnie cenią sobie czas spędzony z opiekunem. Regularne interakcje, przytulanie i wspólne chwile budują silną więź emocjonalną i zapewniają psu poczucie bezpieczeństwa.
• Zrozumienie potrzeb psa: Psy towarzyszące mogą być wrażliwe na zmiany w otoczeniu i rutynie, więc ważne jest, aby być świadomym ich potrzeb emocjonalnych i zapewnić im stabilność i poczucie komfortu.

Dbając o psa towarzyszącego, pamiętaj, że kluczowe jest połączenie odpowiedniej diety, aktywności, pielęgnacji, wizyt u weterynarza oraz troski emocjonalnej. Każdy pies, niezależnie od rasy, wymaga indywidualnego podejścia, aby czuć się szczęśliwy i zdrowy.

Choroby 

Psy towarzyszące, podobnie jak inne rasy psów, mogą być podatne na pewne choroby, zarówno genetyczne, jak i związane z ich stylem życia. Z racji mniejszych rozmiarów, delikatnej budowy i długiej sierści niektóre rasy towarzyszące mają specyficzne problemy zdrowotne. Warto wiedzieć, na jakie choroby są szczególnie narażone, aby zapewnić im odpowiednią opiekę. Oto niektóre z najczęstszych chorób występujących u psów towarzyszących:

1. Problemy z zębami i jamą ustną

• Choroby dziąseł (parodontoza): Mniejsze psy towarzyszące, takie jak yorkshire terrier, maltańczyk, pudel czy shih tzu, są bardziej narażone na problemy z zębami, w tym choroby dziąseł i próchnicę. Może to prowadzić do utraty zębów, infekcji, a także nieprzyjemnego zapachu z jamy ustnej.
• Zapobieganie: Regularne czyszczenie zębów, stosowanie specjalnych gryzaków dentystycznych i regularne kontrole u weterynarza mogą pomóc w zapobieganiu tym problemom.

2. Choroby serca

• Niedomykalność zastawki mitralnej: Jest to częsta choroba u małych psów towarzyszących, zwłaszcza u ras takich jak Cavalier King Charles Spaniel, pudel miniaturowy czy mops. Choroba ta prowadzi do niewydolności serca, co może objawiać się kaszlem, trudnościami w oddychaniu i zmęczeniem.
• Kardiomiopatia: Inna choroba serca, która może wystąpić u psów towarzyszących, zwłaszcza u starszych osobników. Objawia się osłabieniem mięśnia sercowego, co wpływa na zdolność serca do pompowania krwi.

3. Choroby oczu

• Zaćma: Zaćma jest dość powszechna wśród psów towarzyszących, zwłaszcza starszych. Może prowadzić do utraty wzroku. Rasy takie jak Cavalier King Charles Spaniel, shih tzu, mops czy bichon frisé są bardziej narażone na tę chorobę.
• Jaskra: To kolejna choroba oczu, która może prowadzić do uszkodzenia nerwu wzrokowego i utraty wzroku. Występuje u niektórych ras psów towarzyszących, takich jak mops czy pekińczyk.
• Problemy ze łzawieniem: Często u psów towarzyszących występuje nadmierne łzawienie, zwłaszcza u ras z płaskimi pyszczkami (np. mopsy, buldogi francuskie), co może prowadzić do infekcji lub podrażnienia skóry wokół oczu.

4. Choroby stawów

• Choroba zwyrodnieniowa stawów (dysplazja stawów): Choć rasy towarzyszące są zwykle małe, niektóre z nich, jak np. Cavalier King Charles Spaniel, mogą cierpieć na problemy ze stawami, w tym dysplazję stawu biodrowego, która może prowadzić do bólu i trudności w poruszaniu się.
• Choroby kręgosłupa: U ras takich jak jamnik czy mops, ze względu na charakterystyczną budowę ciała (długie ciało, krótkie nogi), mogą występować problemy z kręgosłupem, takie jak dyskopatia (przemieszczenie dysku).

5. Choroby układu oddechowego

• Problemy z oddychaniem (przeziębienie, kaszel): U psów towarzyszących, zwłaszcza ras z płaskimi pyszczkami (tzw. brachycefaliczne, np. mops, buldog francuski, pekińczyk), mogą wystąpić problemy z oddychaniem. Ich krótka czaszka i wąskie drogi oddechowe powodują, że są bardziej podatne na trudności w oddychaniu, chrapanie i kaszel.
• Zespół brachycefaliczny: Rasy brachycefaliczne mogą cierpieć na szereg problemów, w tym trudności w oddychaniu, niewydolność oddechową i problemy z układem pokarmowym.

6. Choroby skóry

• Alergie skórne: Psy towarzyszące mogą cierpieć na alergie, zarówno pokarmowe, jak i środowiskowe (np. pyłki, kurz, chemikalia). Objawy to swędzenie, zaczerwienienie skóry, a także infekcje skóry. Często dotyczy to psów z długą sierścią, takich jak yorkshire terrier czy shih tzu.
• Infekcje skórne: Z powodu długiej sierści, psy towarzyszące mogą mieć tendencję do infekcji skóry, zwłaszcza gdy nie są regularnie pielęgnowane.

7. Problemy z trzustką

• Zapaleni trzustki (pancreatitis): U małych ras psów, takich jak mopsy, pudle czy shih tzu, może występować zapalenie trzustki, które jest wynikiem nieprawidłowej diety lub predyspozycji genetycznych. Objawia się bólem brzucha, wymiotami, apatią i brakiem apetytu.

8. Problemy z wagą

• Otyłość: Psy towarzyszące, zwłaszcza te małe i mało aktywne, mogą łatwo przybierać na wadze. Otyłość prowadzi do wielu problemów zdrowotnych, takich jak problemy z sercem, stawami, cukrzyca czy trudności w oddychaniu.
• Kontrola wagi: Ważne jest monitorowanie diety psa i zapewnienie mu odpowiedniej ilości aktywności fizycznej, aby utrzymać zdrową wagę.

9. Choroby neurologiczne

• Zespół chińskiego grzebienia (Syringomyelia): Jest to stan, który występuje głównie u Cavalier King Charles Spaniela. Polega na obecności cyst w rdzeniu kręgowym, co może powodować ból, problemy z poruszaniem się i inne objawy neurologiczne.

Jak zapobiegać chorobom u psów towarzyszących?

• Regularne wizyty u weterynarza: Rutynowe badania, szczepienia i kontrole zdrowia pomogą wczesnej diagnozie problemów zdrowotnych.
• Zdrowa dieta i odpowiednia aktywność fizyczna: Odpowiednia dieta i regularne spacery są kluczowe w zapobieganiu wielu chorobom.
• Pielęgnacja i higiena: Regularne czyszczenie zębów, kąpiele i pielęgnacja sierści pomogą utrzymać psa w dobrym zdrowiu.

Zrozumienie typowych problemów zdrowotnych u psów towarzyszących oraz zapewnienie im odpowiedniej opieki jest kluczowe w ich długowieczności i zdrowiu.

Jak chodować psy towarzyszące?

Hodowla psów towarzyszących to odpowiedzialne zadanie, które wymaga staranności, wiedzy i zaangażowania. Te psy, mimo że są małe i często mają łagodny temperament, mogą mieć specyficzne wymagania zdrowotne i pielęgnacyjne. Hodowca psów towarzyszących powinien dążyć do poprawy zdrowia, charakteru i wyglądu tych psów, przestrzegając zasad etycznych i dbając o dobrostan zwierząt. Oto kilka kluczowych aspektów hodowli psów towarzyszących:

1. Wybór odpowiednich rodziców

• Zgodność z rasą: Wybór odpowiednich rodziców jest podstawą sukcesu w hodowli. Powinny to być psy, które najlepiej reprezentują standard rasy – zarówno pod względem wyglądu, jak i temperamentu. Zanim zdecydujesz się na rozmnażanie, dokładnie zapoznaj się z normami rasy (wzorcami FCI) i upewnij się, że oboje rodzice spełniają te wymagania.
• Zdrowie rodziców: Wybór zdrowych psów to kluczowy element hodowli. Ważne jest, aby zarówno suki, jak i psy reproduktory były przebadane pod kątem genetycznych chorób, które mogą być przekazywane potomstwu (np. choroby serca, alergie skórne, problemy z oczami). Należy również sprawdzić ich historię zdrowotną i wykonać odpowiednie badania, takie jak badania genetyczne, badania serca, oceny stawów czy testy na choroby zakaźne.
• Temperament: Psy towarzyszące są bardzo związane z ludźmi i często mają specyficzne potrzeby emocjonalne. Wybór rodziców o łagodnym, przyjaznym usposobieniu, bez agresji czy nadmiernej lękliwości, zapewni potomstwo, które będzie miało lepsze predyspozycje do życia w rodzinach i wśród innych ludzi.

2. Planowanie miotu

• Zrozumienie potrzeb rasy: W zależności od rasy, psy towarzyszące mogą mieć różne wymagania zdrowotne, pielęgnacyjne i temperamentalne. Przed planowaniem miotu warto zapoznać się z cechami charakterystycznymi danej rasy, aby uniknąć rozmnażania psów, które mogą mieć trudności w zakresie zdrowia lub wychowania.
• Konsultacje z weterynarzem: Zanim zdecydujesz się na hodowlę, skonsultuj się z weterynarzem, który oceni ogólny stan zdrowia psów oraz doradzi w zakresie odpowiednich testów i szczepień. Weterynarz pomoże także określić najlepszy moment na krycie.
• Licencje i regulacje prawne: Hodowcy powinni znać przepisy prawne dotyczące hodowli psów w ich kraju. W wielu krajach, w tym w Polsce, hodowcy muszą posiadać odpowiednie licencje i spełniać określone normy sanitarno-weterynaryjne. Przestrzeganie tych regulacji jest niezbędne do utrzymania etycznej hodowli.

3. Ciąża i poród

• Opieka nad suką w ciąży: Po skojarzeniu, ważne jest monitorowanie zdrowia suki w czasie ciąży. W tym okresie suce należy zapewnić odpowiednią dietę, bogatą w składniki odżywcze, aby wspomóc rozwój szczeniąt. Należy także dbać o jej komfort, ograniczać stres i regularnie kontrolować jej stan zdrowia u weterynarza.
• Przygotowanie do porodu: Przed porodem należy przygotować odpowiednie miejsce do rodzenia – cichą, spokojną przestrzeń, w której suka poczuje się bezpiecznie. Należy zapewnić jej dostęp do świeżej wody i odpowiednią ilość ruchu w ostatnich dniach ciąży.
• Poród: W przypadku psów towarzyszących porody zwykle odbywają się naturalnie, ale w razie komplikacji należy mieć pod ręką numer do weterynarza. Hodowca powinien znać podstawowe zasady dotyczące porodu i być gotowym do udzielenia pomocy w razie potrzeby.

4. Opieka nad szczeniętami

• Pierwsze dni życia: W pierwszych tygodniach życia szczenięta są bardzo wrażliwe i wymagają stałej opieki. Suka powinna karmić swoje szczenięta przez pierwsze 4-6 tygodni. Jeśli suka nie ma wystarczającej ilości mleka, można podać specjalistyczne mleko dla szczeniąt.
• Rozwój i socjalizacja: Szczenięta powinny być odpowiednio socjalizowane, co oznacza wczesne oswajanie z ludźmi, dźwiękami, innymi zwierzętami i codziennymi sytuacjami. Ważne jest, aby szczenięta miały kontakt z różnymi osobami, co pomoże w wychowaniu psa towarzyszącego, który będzie pewny siebie i dobrze zsocjalizowany.
• Pielęgnacja: Warto zadbać o higienę szczeniąt, przyciąć pazurki, regularnie sprawdzać uszy i dbać o czystość miejsca, w którym przebywają. Zadbana sierść i zdrowie to podstawa w hodowli psów towarzyszących.

5. Sprzedaż szczeniąt i odpowiedzialność

• Wybór odpowiednich właścicieli: Hodowcy psów towarzyszących powinni szukać odpowiedzialnych właścicieli, którzy będą w stanie zapewnić psu dobry dom. Szczenięta powinny trafiać do rodzin, które będą wiedziały, jak dbać o psa towarzyszącego, zapewniając mu odpowiednią opiekę, aktywność fizyczną i emocjonalną.
• Umowy i warunki sprzedaży: Hodowca powinien przygotować umowę sprzedaży, która zawiera wszelkie niezbędne informacje, takie jak dane o pochodzeniu psa, zalecenia dotyczące karmienia i pielęgnacji, a także zasady dotyczące ewentualnych reklamacji i zdrowia szczenięcia. Warto również pamiętać o rejestracji psa w odpowiednich klubach kynologicznych.

6. Etyka hodowli

• Dbanie o dobrostan zwierząt: Etyka hodowli jest kluczowa – hodowca powinien kierować się dobrem psów, a nie tylko chęcią zysku. Hodowla psów towarzyszących powinna odbywać się zgodnie z zasadami dobrostanu zwierząt, czyli zapewniając im odpowiednie warunki do życia, zdrowie i szczęście.
• Unikanie nadmiernego rozmnażania: Należy unikać nadmiernego rozmnażania psów, szczególnie gdy nie ma ku temu odpowiednich warunków. Kiedy psy towarzyszące są rozmnażane w sposób nieodpowiedzialny, mogą pojawić się problemy zdrowotne, które wpłyną na ich jakość życia.

Podsumowanie:

Hodowla psów towarzyszących wymaga dużej odpowiedzialności i staranności. Hodowca musi dbać o zdrowie psów, przestrzegać przepisów prawnych, a także dbać o ich emocjonalne potrzeby. Hodowla powinna być nastawiona na poprawę zdrowia, temperamentu i zgodności z wzorcami rasy, a nie na liczbę miotów czy zysk. Odpowiedzialna hodowla przyczynia się do zdrowia psów i ich dobrostanu oraz zapewnia przyszłym właścicielom radosnych i zdrowych towarzyszy życia.

Rozmanrzanie rasy psów towarzyszących

Rozmnażanie psów towarzyszących, podobnie jak w przypadku innych ras psów, wymaga szczególnej odpowiedzialności, wiedzy i dbałości o zdrowie zwierząt. Psy towarzyszące, takie jak yorkshire terrier, pudel miniaturowy, mops, cavalier king charles spaniel, czy shih tzu, to rasy, które mają swoje specyficzne potrzeby zdrowotne, pielęgnacyjne i emocjonalne, które hodowca powinien uwzględniać podczas rozmnażania. Oto kluczowe zasady i etapy rozmnażania psów towarzyszących:

1. Przygotowanie do rozmnażania

Wybór odpowiednich psów do hodowli

• Zgodność z wzorcem rasy: Wybór odpowiednich psów reproduktorów jest kluczowy. Należy wybrać psy, które spełniają standardy rasy, zarówno pod względem wyglądu (cech fizycznych), jak i temperamentu. Oba psy, zarówno suka, jak i pies reproduktor, powinny mieć dobrą genetykę, zdrowie oraz pozytywne cechy charakteru.
• Badania zdrowotne: Przed podjęciem decyzji o rozmnażaniu należy przeprowadzić badania zdrowotne zarówno u suki, jak i psa. Najczęstsze badania to:
  • Badania genetyczne (np. na choroby dziedziczne),
  • Badania kardiologiczne (w przypadku ras narażonych na choroby serca),
  • Badania ortopedyczne (np. ocena stawów),
  • Badania oczu (na przykład na zaćmę, jaskrę),
  • Badania na obecność pasożytów (zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych).

Wiek psa

• Wiek reprodukcyjny: Wiek, w którym suka osiąga pełną dojrzałość, zależy od rasy, ale zazwyczaj wynosi 1,5 do 2 lat. Suka powinna mieć odpowiednią wagę i zdrowie przed rozpoczęciem hodowli. Z kolei pies reproduktor może rozpocząć swoją aktywność już po 12-18 miesiącu życia, ale powinien mieć dojrzałość fizyczną i emocjonalną.
• Czas odpoczynku między miotami: Suki nie powinny mieć więcej niż jednego miotu w roku, aby zachować zdrowie i regenerację organizmu.

2. Okres krycia

• Wybór odpowiedniego momentu: Krycie najlepiej przeprowadzać w czasie rui suki, czyli okresu, kiedy jest ona gotowa do rozmnażania. Cykl rujowy u psów towarzyszących trwa średnio około 2-3 tygodni, a najkorzystniejszy czas to 9-14 dzień cyklu, gdy suka jest w tzw. fazie płodnej.
• Krycie naturalne vs sztuczne: Krycie może odbywać się w sposób naturalny, gdy suka spotyka się z psem reproduktorem, lub za pomocą inseminacji (kiedy nie ma możliwości naturalnego krycia, np. z powodu odległości między psami lub problemów zdrowotnych). Inseminacja powinna być przeprowadzona przez specjalistę weterynarii.
• Obserwacja suki: Ważne jest monitorowanie zachowań suki – wykazuje ona zmiany w zachowaniu, takie jak większa przyjazność do psa lub zmiany w wydzielinie, które wskazują na gotowość do krycia.

3. Ciąża

• Opieka nad suką w ciąży: Ciąża u psa towarzyszącego trwa średnio 63 dni (około 9 tygodni). W tym czasie suka powinna być dobrze odżywiona, aby zapewnić odpowiednią ilość składników odżywczych dla rozwijających się szczeniąt. Dieta powinna być wzbogacona o witaminy i minerały, a suka powinna mieć spokojne warunki do życia.
• Wizyty u weterynarza: Regularne kontrole u weterynarza są kluczowe w tym okresie. Weterynarz może przeprowadzić badania ultrasonograficzne, aby sprawdzić liczbę szczeniąt oraz ocenić stan zdrowia matki i potomstwa.
• Przygotowanie miejsca do porodu: Przed porodem warto przygotować spokojne, ciepłe miejsce, gdzie suka będzie czuła się bezpiecznie. Zwykle poród u psów towarzyszących przebiega bez komplikacji, ale warto mieć w pogotowiu weterynarza na wypadek problemów.

4. Poród i opieka nad szczeniętami

• Poród: W większości przypadków poród przebiega naturalnie. Suka powinna rodzić w spokoju, w miejscu przygotowanym do tego celu. Zazwyczaj suka rodzi szczenięta co 20-30 minut. Hodowca powinien być gotowy, by pomóc, jeśli suka nie potrafi poradzić sobie z porodami lub wystąpią jakiekolwiek komplikacje.
• Pomoc przy porodzie: W przypadku problemów, takich jak nieprawidłowe ułożenie szczenięcia, można pomóc, ale w trudnych przypadkach konieczna jest interwencja weterynaryjna.
• Pielęgnacja szczeniąt: Po narodzinach szczenięta muszą być odpowiednio pielęgnowane. Suka powinna karmić swoje młode przez pierwsze 3-4 tygodnie życia. W tym okresie hodowca powinien obserwować szczenięta pod kątem ich zdrowia, rozwoju i zachowań.

5. Socjalizacja i wychowanie szczeniąt

• Wczesna socjalizacja: Szczenięta powinny być socjalizowane od 3-4 tygodnia życia. Ważne jest, aby miały kontakt z ludźmi, innymi psami i otoczeniem. To pomoże w wychowaniu psów towarzyszących, które będą pewne siebie i dobrze przystosowane do życia w rodzinach.
• Pierwsze szczepienia i odrobaczenia: W pierwszych tygodniach życia szczenięta muszą przejść proces odrobaczania, a w 6-8 tygodniu powinny zostać zaszczepione na podstawowe choroby zakaźne (wścieklizna, parwowiroza, nosówka).

6. Wybór odpowiednich właścicieli

• Dbałość o przyszłych właścicieli: Hodowca powinien starannie dobierać przyszłych właścicieli dla szczeniąt. Należy upewnić się, że mają oni odpowiednie warunki do opieki nad psem, rozumieją potrzeby rasy i są gotowi zapewnić psu odpowiednią opiekę przez całe życie.
• Umowa sprzedaży: Przy sprzedaży szczeniąt warto przygotować umowę, w której określa się prawa i obowiązki nowego właściciela, w tym odpowiedzialność za zdrowie psa i warunki życia.

7. Etyka rozmnażania

• Zgodność z normami kynologicznymi: Hodowca powinien dążyć do poprawy zdrowia, temperamentu i wyglądu psów towarzyszących, zgodnie z obowiązującymi wzorcami rasy. Należy unikać rozmnażania psów z wadami genetycznymi, które mogą powodować problemy zdrowotne.
• Nieprzepełnianie hodowli: Ważne jest, aby hodowla nie była nastawiona na zysk, ale na jakość. Psy towarzyszące wymagają dużo uwagi, opieki i pielęgnacji, a zbyt duża liczba miotów może negatywnie wpływać na zdrowie suk oraz jakość szczeniąt.

Podsumowanie:

Rozmnażanie psów towarzyszących to proces, który wymaga odpowiedzialności, wiedzy o rasie, dbałości o zdrowie psów i etycznego podejścia. Hodowca musi zadbać o zdrowie psów, odpowiednią socjalizację szczeniąt, a także zapewnić im dobry dom. Prawidłowe podejście do rozmnażania przyczynia się do poprawy jakości życia psów towarzyszących oraz zmniejsza ryzyko przekazywania wad genetycznych i zdrowotnych potomstwu.